Αυτοάνοσα και εμμετρία
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά σε έντυπο περιοδικό εναλλακτικής ιατρικής.
Μια σύγχρονη και πολυσυζητημένη κατηγορία νοσημάτων είναι τα αυτοάνοσα που θεωρούνται ψυχοσωματικά νοσήματα. Πολλές έρευνες έχουν γίνει σχετικά με την παθογένεια τους. Τα συμπεράσματα είναι πως κύτταρα του ανοσοποιητικού επιτίθενται σε κύτταρα του ίδιου του οργανισμού με αποτέλεσμα να προκαλούνται βλάβες. Τα αποτυπώματα ομάδων κυττάρων του σώματος είτε υφίστανται κάποιες διαφοροποιήσεις και δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμα από το ανοσοποιητικό, είτε το ίδιο το ανοσοποιητικό χάνει την ικανότητα του να τα αναγνωρίζει.
Η κλασσική ιατρική θεωρεί πως εμπλέκονται ψυχολογικοί παράγοντες στην εμφάνισή τους και ειναι ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να μεταφράσουμε αυτές τις κυτταρικές, ορμονικές, χημικές επιβλαβείς μεταβολές στην γλώσσα του ενστίκτων και των συναισθημάτων.Μιας και δεν φαίνεται λογικά πιθανό συναισθήματα που κινούνται από ένστικτα της επιβίωσης και που υπηρετούν αυτόν ακριβώς τον σκοπό να είναι η αιτία αυτοκαταστροφικών διαφοροποιήσεων τότε η έλλειψη μέτρου συναισθημάτων προκαλεί αυτές τις διαφοροποιήσεις. Έτσι η θεωρία πως τα αυτοάνοσα ανήκουν στην κατηγορία των ψυχοσωματικών νοσημάτων και το γεγονός πως και τα ζώα πάσχουν απο αυτοάνοσα, φέρνει στο προσκήνιο και το θέμα της παρουσίας πολύ περισσότερο πολύπλοκης συναισθηματικής ζωής στα ζώα από ότι μέχρι σήμερα θεωρούσαμε. Βρίσκονται πέρα από τον κόσμο των ενστίκτων, πολύ κοντά στον άνθρωπο και έχουν ανάλογη συναισθηματική ζωή. Στα περιστατικά μπορείτε να διαβάσετε την ενδιαφέρουσα περίπτωση του Ice που θεραπευτηκε απο δερματικό αυτοάνοσο νόσημα με την χρηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Natrum mureaticum το οποίο παρασκευάζεται από το αλάτι.
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ τα αποτελέσματα έρευνας επιστημόνων του ΜΙΤ και Χάρβαρντ όπου έδειξαν πως μετά την διοχέτευση αλατιού σε κύτταρα διαπίστωσαν την αυξημένη παραγωγή από αυτά ιντερλευκίνης της IL-1A και των κυττάρων νέκρωσης των όγκων των TNF-A. Οι ουσίες αυτές που καλούνται κυτοκίνες θεωρούνται παράγοντες υπεύθυνοι φλεγμονής των ιστών και κατά την παθογένεση των αυτοάνοσων οδηγούν στην καταστροφή τους. Οι ασθενείς δεν θα πρέπει να περιμένουν πως μειώνοντας το αλάτι από την διατροφή τους θα θεραπευτούν.
Πράγματι στην ομοιοπαθητική γνωρίζουμε πως η αδρή ουσία δεν διαθέτει τις θεραπευτικές δυνατότητες της δυναμοποιημένης η οποία προκύπτει από συγκεκριμένη φαρμακοτεχνική διαδικασία παρασκευής των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.Το αλάτι προκαλεί έξαρση της φλεγμονής όμως στην στην προκειμένη περίπτωση σε δυναμοποιημένη μορφή θεράπευσε τον ασθενή ICE.
Η θεραπεία των αυτοάνοσων δεν είναι μια ιδιαίτερη ιδιότητα του Natrum mureaticum. Θα ήταν πολύ βολικό να υπήρχε η πανάκεια του ενός φαρμάκου, η πολυπλοκότητα όμως της φύσης περιμένει να ανακαλύψουμε τους νόμους της για να βρεθούμε μπροστά στις λύσεις. Κάθε οργανισμός σε ανάλογες περιόδους έχει το δικό του αποτύπωμα και αντιστοιχεί στο δικό του φάρμακο που το πιο πιθανό θα είναι άλλο από το αλάτι.
Πως όμως το δυναμοποιημένο όμοιο φάρμακο μπορεί είτε να σταματήσει την επιθετική διαδικασία του ανοσοποιητικού είτε να εμποδίσει την “μεταμφίεση” κυττάρων του οργανισμού σε ξένα;
Την απάντηση έχουν δώσει επιστήμονες της φυσικής των διαλυμάτων σε πειράματα τους όπου αποκάλυψαν πως το ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει την δυνατότητα της μεταβίβασης μιας πληροφορίας στον οργανισμό που τον επανατοποθετεί τελικά στην προηγούμενη κατάσταση υγείας. Αυτή η πληροφορία είναι ηλεκτρομαγνητικής φύσης, φέρεται από τα μόρια του νερού του φάρμακου σε αυτά του σώματος και πραγματοποιείται με την επαναδιάταξη των μορίων του νερού στο σώμα του ασθενούς.
Και αυτή βέβαια η απάντηση παρότι αφορά όχι μόνο την μοριακή αλλά και την ενεργειακή φύση του θεραπευτικού μηχανισμού πιθανό να αντιπροσωπεύει ένα μόνο κομμάτι της θεραπευτικής διαδικασίας. Υπάρχει η δυνατότητα περισσότερα από ένα φάρμακα να δράσουν στο επίπεδο των παθογενετικών μηχανισμών όπως συμβαίνει όταν χορηγούμε παράλληλα και τα αντιμιασματικά φάρμακα. Αυτό οδηγεί την σκέψη μου στους κοινούς γεωμετρικούς τόπους.
Στο μέλλον τα κοινά σημεία γεωμετρικών τόπων θα εκφράζονται και από ενεργειακά σημεία.
Διαταραχές συμπεριφοράς
Το κυνήγι της ουράς
Σκύλος Shih tzu ο Ζιζού, σε ηλικία δύο ετών άρχισε να κυνηγάει την ουρά του. Αυτό διαρκούσε αρκετή ώρα, περίπου 20 λεπτά και επαναλαμβανόταν 2-3 φορές την ημέρα. Κάποιοι από τους αναγνώστες πιθανόν να έχουν εμπειρία αυτής της εικόνας. Είναι φανερό σε όποιους έτυχε να παρατηρήσουν προσεκτικά το ζώο τους,πως αυτή η ενασχόληση δεν αποτελεί ένα παιχνίδι. Υπάρχει έκδηλη ανησυχία, εμμονή, επανάληψη χωρίς εμφανή σκοπό, αυτοτραυματισμός που όμως δεν οδηγεί σε υπαναχώρηση. Το ζώο φαίνεται απορροφημένο στον δικό του κόσμο, δείχνει πως κάποιο πρόβλημα το βασανίζει παράλληλα με αυτήν την εμμονική συμπεριφορά. Είναι γνωστό πως αυτή η στερεοτυπική δραστηριότητα οδηγεί στην παραγωγή ενδορφινών που προκαλούν μεν χαλάρωση αλλά για μικρό χρονικό διάστημα.
Είναι επομένως μια προσπάθεια αυτοίασης η οποία αναλαμβάνεται ασυνείδητα. Οι μηχανισμοί αυτοίασης κάθε οργανισμού λειτουργούν αυτόματα και διαρκώς όπως ο αγώνας των μακροφάγων και των λεμφοκυττάρων ενάντια σε παράγοντες που θεωρούν εχθρικούς είτε πρόκειται για μικρόβια είτε για ιούς είτε για συστατικά τροφών ή για καρκινικά κύτταρα. Παρόμοια δρουν οι μηχανισμοί αιμόστασης και επούλωσης των τραυμάτων, η περιχαράκωση αποστημάτων και ξένων σωμάτων, ο πυρετός.
Η στερεοτυπική όμως συμπεριφορά συνιστά μια ανολοκλήρωτη απάντηση στο πρόβλημα και μπορεί να εκδηλωθεί σε πολλά είδη ζώων όπως και στον άνθρωπο.
Να επιστρέψουμε πάλι την περίπτωση του Ζιζού. Στην κλινική εξέταση ερεύνησα πρωταρχικά εάν υπάρχουν κάποιες παθολογικές αιτίες που μπορούν επίσης να προκαλέσουν την διαταραχή αυτή όπως ερεθισμός της περιπρωκτικής περιοχής από διογκωμένους αδένες, εντερικά παράσιτα, δερματοπάθεια, νευροδερματίτιδα, αλλεργική δερματίτιδα.
Ακολούθησε η λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού όπου ενημερώθηκα πως παράλληλα με την εμφάνιση αυτού του προβλήματος ένα μέλος της οικογένειας αποχώρησε από την ζωή. Με αυτο το πρόσωπο ο Ζιζού από κουτάβι περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Εστίασα σε αυτό το γεγονός την επιλογή του όμοιου φαρμάκου. Το ομοιοπαθητικό συνταγολόγιο μας προσφέρει μία γκάμα φαρμάκων όπου ο αποχωρισμός από ένα προσφιλές πρόσωπο μπορεί να αποτελέσει την αιτία παθολογικών διαταραχών σε σωματικό η ψυχολογικό επίπεδο. Μένει στην ανάλυση του ιστορικού ώστε να επιλεχθεί το όμοιο.
Είκοσι μέρες μετά την θεραπεία ο Ζιζού σταμάτησε να κυνηγάει την ουρά του. Χρειάστηκε να επαναληφθεί το φάρμακο σε δύο μήνες. Έκτοτε δεν επανήλθε στην συμπεριφορά αυτή και έκανε πανευτυχή την προστάτιδά του.
Έχουν τα φάρμακα ψυχή;
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά σε ηλεκτρονικό ιατρικό περιοδικό.
Η διαδικασία δημιουργίας αισθήσεων και αισθημάτων εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο της ιατρικής . Οι έρευνες που ευνοούνται στον ιατρικό χώρο με τις υψηλότερες χρηματοδοτήσεις αφορούν τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Όμως επικεντρώνονται στην μηχανιστική διερεύνηση των λειτουργιών του εγκεφάλου.
Ετσι δεν έχει διατυπωθεί μέχρι σήμερα πιο καινοτόμος αντίληψη από αυτήν της ομοιοπαθητικής σχετικά με την σύνδεση των αισθημάτων με το σώμα. Πιο συγκεκριμένα της ύλης και των υλικών στοιχείων που περιέχονται στο σώμα με τις υποκειμενικές αισθήσεις και τα αισθήματα.
Θα λέγαμε πως η ομοιοπαθητική είναι ίσως η πιο υλιστική θεώρηση της διπλής υπόστασης των όντων παρότι από κάποιους κατηγορείται σαν μυστικιστική και οπισθοδρομική.
Ας εξετάσουμε σαν παράδειγμα ένα θεμελιώδες στοιχείο του σώματος, το ασβέστιο.
Το ασβέστιο που είναι βασικό δομικό στοιχείο των οστών υπάρχει σαν ομοιοπαθητικό φάρμακο και είναι το Calcarea Carbonica (Ανθρακικό Ασβέστιο). Παρασκευάζεται από λεπτούς κρυστάλλους ανθρακικού ασβεστίου που βρίσκονται στο μεσαίο στρώμα του κελύφους του στρειδιού. Το Ασβέστιο δίνει σταθερότητα στον σκελετό και τα Carbonates που περιέχονται έχουν σχέση με την ενέργεια, τις καύσεις, την ζωτική ενέργεια.
Το κέλυφος του στρειδιού συνιστά ένα κλειστό και ασφαλές περιβάλλον και όταν λείπει από τον οργανισμό πέρα από τις σκελετικές διαταραχές δημιουργεί στην ψυχολογική σφαίρα ένα αίσθημα ανασφάλειας και έλλειψης προστασίας. Αυτό ονομάζουμε ψυχολογική εικόνα του φαρμάκου στην ομοιοπαθητική ιατρική.
Έτσι η βασική ψυχολογική εικόνα είναι η ανάγκη του ατόμου για προστασία και η αδυναμία να αντιμετωπίσει την σκληρότητα του κόσμου. Το άτομο κλείνεται στο καβούκι του. Τα παιδιά Calcarea Carbonica έξω από το προστατευτικό περιβάλλον του σπιτιού να είναι υπάκουα και δειλά ενώ στο οικείο περιβάλλον του σπιτιού οχι.
Στα ζώα συνήθως παρατηρούμε πως τους αρέσει να βρίσκονται στο σπίτι, στην βόλτα δεν παίζουν εύκολα με άλλα ζώα, παρά μόνο με αυτά που είναι εξοικειωμένα, είναι υπάκουα στον προστάτη τους και έχουν προβλήματα με οστά και αρθρώσεις.
Έτσι λοιπόν ο συνδυασμός των υλικών στοιχείων Calcarea Carbonica, κουβαλάει μέσα του μια ψυχολογική εικόνα, δηλαδή ένα σύνολο αισθημάτων και αισθήσεων που αντικατοπτρίζει τα στοιχεία αυτά και τον ρόλο τους στο σώμα.
Δίνοντας το φάρμακο ο οργανισμός απαλλάσσεται από αυτά τα συμπτώματα.
Το ίδιο θα συνέβαινε αν δίναμε ανθρακικό ασβέστιο σαν αδρή ουσία; όχι ! γιατί η φαρμακοτεχνική διαδικασία της δυναμοποίησης του φαρμάκου είναι αυτή που δίνει στο φάρμακο την δύναμη του το εμ-ψυχώνει.
Η μήπως με τις διαδοχικές κρούσεις και την ενεργοποίηση τους τα υλικά στοιχεία αφήνουν την ψυχή τους στο τελικό φάρμακο;
Όνειρα και σώμα
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά σε ηλεκτρονικό ιατρικό περιοδικό.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε τις παρατηρήσεις του Sankaran, ενός διάσημου Ινδού ομοιοπαθητικού γιατρού, ο οποίος συστηματικά κατέγραφε στο ιστορικό τα όνειρα των πολυπληθών ασθενών του. Παρατήρησε πως τα όνειρα πολλών ασθενών του σχετιζόταν με την παθολογική τους κατάσταση. Ο Φρόιντ που από την σκοπιά της ψυχανάλυσης ασχολήθηκε με την ερμηνεία των ονείρων διατυπώνει την άποψη πως τα όνειρα εκφράζουν τις ενδόμυχες επιθυμίες μας και πολλοί ψυχίατροι συμφωνούν πως τα όνειρα έχουν ψυχοθεραπευτικό ρόλο.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Sankaran και ας δούμε ένα παράδειγμα αυτής της εντυπωσιακής διεργασίας: Ασθενείς του που σωματικά εμφάνιζαν αναιμία αίσθημα αδυναμίας και κόπωσης είχαν επαναλαμβανόμενα όνειρα με θέματα μάχες και θανάτους φίλων και συγγενών. Θεραπευτικά ανταποκρινόταν στο ομοιοπαθητικό Ferrum metallicum που προέρχεται από τον δυναμοποιημένο σίδηρο.
Εάν προχωρήσουμε σε συσχετισμό από αυτές τις μελέτες του Ινδού γιατρού συμπεραίνουμε πως στα όνειρα εκφράζονται οι ανάγκες όχι μόνο της ψυχής αλλά και του σώματος. Λειτουργούν θεραπευτικά και σε σωματικές καταστάσεις και όχι μόνο σε ψυχολογικές. Το όνειρο με τις εικόνες των μαχών δίνει εκείνα τα εναύσματα στο σώμα μέσα από μια Ομοιο- Παθη-τική διαδικασία ώστε να απορροφήσει το στοιχείο που του χρειάζεται : τον σίδηρο.
Στην περίπτωση των ζώων φυσικά δεν υπάρχει η δυνατότητα καταγραφής τους στο ιστορικό τους, όμως γνωρίζουμε πως και τα ζώα βλέπουν όνειρα.
Ολιστική Κτηνιατρική
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά σε ηλεκτρονικό ιατρικό περιοδικό.
Η ζωοφιλία που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να συνειδητοποιήσουν πόσο κοντά στο ανθρώπινο είδος βρίσκονται τα ζώα από πλευράς φυσιολογίας, παθολογίας αλλά και ψυχολογίας.
Η αστικοποίηση έχει φέρει πιο κοντά στον άνθρωπο τα μικρά ζώα τα οποία φαίνεται να παίζουν πια ένα σημαντικό ρόλο στην ψυχολογική υποστήριξη των ανθρώπων και στην ισορροπία μέσα στις οικογένειες. Αποτελούν συχνά σημεία αναφοράς και ενασχόλησης και απαλλάσσουν έστω και προσωρινά από το φορτίο της ανθρωποκεντρικής στάσης ζωής.Δίνουν την ικανοποίηση της πίστης, της αφοσίωσης και της αγάπης χωρίς την αναμονή της ανταπόδοσης, κάτι δυσεύρετο στις σύγχρονες κοινωνίες της συναλλαγής και των αμοιβαίων συμφερόντων.
Αυτή η στενή σχέση έχει οδηγήσει πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους οι οποίοι για τα θέματα υγείας τους προτιμούν να τολμήσουν άλλες θεραπευτικές μεθόδους από τις συμβατικές, όπως την ολιστική ιατρική, να δοκιμάσουν το ίδιο και για τα αγαπημένα τους κατοικίδια. Αυτήν την επιλογή όμως κάνουν και προστάτες ζώων με προβλήματα υγείας που δεν θεραπεύτηκαν με την συμβατική ιατρική παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες και κατέφυγαν σε εναλλακτικές θεραπείες.
Η ομοιοπαθητική κτηνιατρική είναι ένας τομέας που διεκδικεί το μεγαλύτερο μερίδιο της ολιστικής κτηνιατρικής πράξης παγκόσμια παράλληλα με τον βελονισμό και την βοτανοθεραπεία.Αποτελεί άλλωστε τον πονοκέφαλο των πολέμιων της ομοιοπαθητικής που ισχυρίζονται πως τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν θεραπευτική δράση και είναι placebo. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζωντανή απόδειξη της θεραπευτικής ικανότητας των ομοιοπαθητικών φαρμάκων από τις χιλιάδες περιπτώσεις ζώων θεραπευμένων με τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα.
Αλήθειες και ψέμματα για την ομοιοπαθητική:
Ας δούμε τι είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Φυτικές, ζωικές, ορυκτές ουσίες που έχουν υποστεί διαδοχικές αραιώσεις και κρούσεις.
Τι προκύπτει από αυτή την φαρμακοτεχνική διαδικασία;
Είναι αλήθεια πως σε χημικούς ελέγχους που κατά καιρούς έχουν γίνει στα ομοιοπαθητικά διαλύματα για να διαπιστωθεί ποιές ουσίες περιέχουν δεν έχουν βρει απολύτως τίποτε.
Επομένως είναι placebo;
Οι απαντήσεις βρίσκονται στο πεδίο της φυσικής των διαλυμάτων, έναν κλάδο της φυσικής που παρά την μεγάλη γοητεία του και την σημασία που έχει για τα έμβια όντα δεν είναι αναλογικά ανεπτυγμένος σαν επιστημονικός τομέας.
Η θεωρητική και πειραματική απόδειξη μέχρι τώρα είναι πως με την φαρμακοτεχνική διαδικασία της δυναμοποίησης και κρουσης του διαλύματος του φαρμάκου επηρεάζεται η πολικότητα των μορίων του διαλύτη, δηλαδη το νερού, και στην συνέχεια η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στα μόρια του νερού του ασθενούς σώματος αποκαθιστώντας την αρχική υγιή πολικότητα.